วิธีการตรวจจับการล้มที่มีการใช้งานอยู่ในปัจจุบัน จะตรวจสอบได้จากอุปกรณ์ที่ติดอยู่ในระดับเอว แต่เนื่องจากบริเวณตังกล่าวยังไม่ใช่ตำแหน่งที่เหมาะสมกับการเป็นอุปกรณ์ติดตัว ดังนั้นในงานวิจัยนี้ใช้อุปกรณ์ตรวจจับการล้มในรูปแบบสายรัดข้อมือ และพัฒนาวิธีการตรวจจับการล้มให้รองรับการเคลื่อนไหวจากข้อมือ โดยใช้ข้อมูลจากเซ็นเซอร์ตรวจจับความเร่ง มาวิเคราะห์โดยใช้วิธีการตัดสินจากเกณฑ์ระดับความเร่ง เพื่อแยกระหว่างการการเคลื่อนไหวปกติในชีวิตประจำวันและการล้ม โดยทดสอบด้วยรูปแบบการเคลื่อนไหวปกติ 8 รูปแบบ และ การล้ม 5 รูปแบบ จากการทดสอบการล้มจากผู้ทดสอบจำนวน 5 คน ที่มีความแตกต่างด้านความสูงและน้ำหนัก พบว่าวิธีการตัดสินจากเกณฑ์ระดับความเร่ง สามารถแยกความแตกต่างได้ถูกต้อง 93.1%