งานวิจัยเรื่อง “การพัฒนาการท่องเที่ยวของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว กรณีศึกษาเมืองหลวงพระบาง”  เป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) ศึกษานโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยวของเมืองหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 2) เพื่อศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวเมืองหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 3) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการจัดการการท่องเที่ยวเมืองหลวงพระบาง โดยการวิเคราะห์เอกสาร (Documentary research) และการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth interview) จากเจ้าหน้าที่การท่องเที่ยวสปป.ลาว กลุ่มผู้ประกอบธุรกิจ และกลุ่มนักท่องเที่ยว โดยมีกลุ่มผู้ประกอบการด้านการท่องเที่ยวของ สปป.ลาว จำนวน 5 แห่งและกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวที่เมืองหลวงพระบาง สปป.ลาว จำนวน 20 คน

ผลการวิจัยพบว่า:

1. นโยบายการท่องเที่ยวเมืองหลวงพระบาง มีความสอดคล้องกับยุทธศาสตร์นโยบายการท่องเที่ยว ค.ศ. 2006-2020 ของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ที่จะพัฒนาการท่องเที่ยวใน 3 ด้านหลัก คือ การท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม และการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ โดยมีมาตรการสำคัญในการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยว คือ สร้างโครงสร้างพื้นฐานในพัฒนาการท่องเที่ยว ตั้งแต่ สนามบิน ความสะดวกและการควบคุมการเข้า-ออกประเทศ คุณภาพการให้บริการ ที่พัก การประชาสัมพันธ์ และการดูแลนักท่องเที่ยวอย่างจริงใจ

2. เมืองหลวงพระบางมีศักยภาพของการท่องเที่ยวเป็นอย่างดี มีศักยภาพในการพัฒนาสูง มีโครงสร้างพื้นฐานในด้านการท่องเที่ยวครบ และเป็นเมืองหลักในการพัฒนาการท่องเที่ยวด้านวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ตลอดจนการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ

3. ปัญหา อุปสรรคในการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยทั่วไปไม่มีปัญหาสำหรับการพัฒนาการท่องเที่ยวตามแผนยุทธศาสตร์ ค.ศ. 2006-2020 อย่างไรก็ตามคงมีอุปสรรคที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคตจากผลกระทบของการขยายตัวของการท่องเที่ยวซึ่งต้องมีการบริหารจัดการในอนาคต ในประเด็นของการเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากนักท่องเที่ยว การจัดการขยะ การจัดการคมนาคมในเมืองหลวงพระบาง ตลอดจนแหล่งบันเทิงกลางคืนที่มีจำนวนเพิ่มขึ้น ซึ่งเป็นอุปสรรคที่สำคัญที่ย้อนแย้งกับยุทธศาตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวของเมืองหลวงพระบาง  สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว