ทางเลือกการรักษาสำหรับการสบฟันผิดปกติประเภทที่ 3 สามารถทำได้ 2 วิธี คือ การรักษาทางทันตกรรมจัดฟันอย่างเดียวหรือการจัดฟันร่วมกับการผ่าตัดขากรรไกร การประเมินผลการรักษานำไปสู่การพัฒนาวิธีรักษาเพื่อให้ได้ผลการรักษาที่ได้มาตรฐาน วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินผลการรักษาในผู้ป่วยที่มีการสบฟันผิดปกติประเภทที่ 3 โดยเปรียบเทียบระหว่างสองวิธีการรักษา กลุ่มละ 16 ราย โดยวัดดัชนีอเมริกันบอร์ดออฟออร์โทดอนทิคออบเจคทีพเกรดดิงซีซเท็ม (เอบีโอ-โอจีเอส) และวิเคราะห์ภาพรังสีกะโหลกศีรษะด้านข้าง โดยใช้สถิติทดสอบความแตกต่างของสองประชากรที่อิสระต่อกันหรือสถิติทดสอบแมน-วิทนีย์ยูและสถิติทดสอบเพียรสันไคสแควร์หรือสถิติทดสอบเกี่ยวกับความน่าจะเป็นของฟิชเชอร์ ผลการศึกษาพบว่าร้อยละ 68.8 ของผู้ป่วยทั้งหมดผ่านเกณฑ์ดัชนีเอบีโอ-โอจีเอส และไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่ม การวิเคราะห์ภาพรังสีกะโหลกศีรษะด้านข้างภายหลังการรักษา พบว่ากลุ่มผ่าตัดมีร้อยละของผู้ป่วยที่มีค่า ANB และระยะริมฝีปากบนต่อ E-line อยู่ในช่วงปกติมากกว่ากลุ่มจัดฟันอย่างเดียวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  นอกจากนี้กลุ่มผ่าตัดมีร้อยละของผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนแปลงของกระดูกขากรรไกร ความเอียงของฟันหน้าบน ตำแหน่งฟันหน้าล่างและตำแหน่งริมฝีปากล่างอยู่ในช่วงปกติสูงกว่ากลุ่มที่จัดฟันอย่างเดียว  ซึ่งเราสามารถนำผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้มาใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการเลือกการรักษาที่เหมาะสมให้แก่ผู้ป่วยรวมถึงการทำนายผลการรักษาได้